Στην πορεία των χρόνων το Σεϊτάν Παζάρ εξελίχθηκε σε χώρο λαϊκής ψυχαγωγίας και τόπο συγκέντρωσης των «πιοτήδων» της Πρέβεζας. Το στενό δρομάκι γέμισε με ουζοπωλεία και καφέ αμάν με μουσικά συγκροτήματα και χορεύτριες. Οι εργάτες του γειτονικού λιμανιού είχαν εξελιχθεί σε μόνιμους θαμώνες, που κατέφευγαν στα μαγαζιά του δρόμου μετά τη δουλειά, κουβαλώντας και το φαγητό που περίμενε η οικογένεια στο σπίτι. Πριν από το Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο το ούζο και το ρακί έρεε άφθονο στα 46 καφενεία και τις 12 ταβέρνες της πόλης. Τα ίδια μαγαζιά λειτουργούσαν και ως αγορές εργασίας όπου υποψήφιοι εργοδότες και εργαζόμενοι μπορούσαν να έρθουν σε επαφή.