Για την Ουγγαρέζα εικαστικό Klara Borbas (γ. 1953) κύρια πηγή έμπνευσης για τη δουλειά της αποτελούν οι εφιάλτες της, οι οποίοι την οδηγούν στη δημιουργία πρωτόγονων αρχιτεκτονικών υπέρ-κατασκευών σε μικρή κλίμακα. Όπως σημειώνει η ίδια, το έργο «Πλάτων» (1993), που παρουσιάστηκε στο 3ο Συμπόσιο Τέχνης (1993), αποτελεί το τελευταίο αυτού του είδους και το μεγαλύτερο που δημιούργησε ποτέ. Κατασκευασμένη από μάρμαρο Φαιστού, η αρχαϊκή πύλη, που ίσως παραπέμπει και στην είσοδο της Πλατωνικής Ακαδημίας μοιάζει να διχοτομείται από ένα εφιαλτικό κλιμακωτό μεταλλικό εμπόδιο σε μορφή σφήνας που χωρίζει τη δίοδο και δυσκολεύει τη διέλευση από την πύλη. Αυτή η βίαιη σύμβαση καθώς και η αντίθεση της δυναμικής του έργου με το ειδυλλιακό περιβάλλον υποδηλώνει τα διλήμματα που αντιμετώπιζε η εικαστικός στη ζωή της αλλά και γενικότερα τα διλήμματα της ανθρώπινης ύπαρξης στο σύγχρονο κοινωνικοπολιτικό σκηνικό.